Zes maanden theoloog des vaderlands!

Het is nu precies zes maanden dat ik de rol van Theoloog des Vaderlands mag vervullen en dat doe ik met plezier. Er is veel gebeurd in deze afgelopen zes maanden. Zo was ik in januari op bezoek in het aardbevingsgebied van Groningen. Met oprechte betrokkenheid heb ik naar de verhalen van bewoners geluisterd die zo getroffen zijn door aanhoudende aardbevingen en daarbij vastzitten in regelgeving en procedures. Tegelijkertijd ben ik solidair met vluchtelingen, migranten en ongedocumenteerden en gaat mijn hart uit naar daklozen en mensen die in armoede leven. In de hoedanigheid van Theoloog van het Vaderland, maar vooral vanuit mijn eigen mens-zijn, hoe klein ook, wil ik betrokken zijn met deze groepen in de samenleving.

Verder heb ik mij als bruggenbouwer ingezet tussen de verschillende tradities en gedachtengoed binnen het Christendom. Ook heb ik de dialoog met andere religies en niet gelovigen gepromoot. Vervolgens kwam de corona crisis, wat ik, net als velen van u, als een grote uitdaging ervaar. Ik heb geprobeerd velen te bemoedigen, er voor mijn medemensen te zijn. Hierin komen ook de migrantenkerken aan bod en vraag ik samen met mijn gewaardeerde collega’s aandacht voor deze groep.

Eveneens worden er dit jaar twee boeken van mij gepubliceerd: Het verlangen naar nieuwe christendom, (Kok Boekencentrum) dat nu al beschikbaar is. En De Bijbel in de Bijlmer, deze komt binnenkort uit via het Nederlands Bijbelgenootschap.

"...als jullie hier en daar foto’s van mij tegenkomen, hoop ik niet dat dit een hoogmoedige indruk achterlaat..."

Een aantal reflecties die ik met jullie willen delen: Allereerst vind ik het een voorrecht om Theoloog des Vaderlands te zijn. Ik vind mooi dat ik mijn gedachten in de vorm van dialoog en gesprekken met anderen mag delen. Interviews, kranten, tijdschriften, tv, podcasts, van alle kanten word ik gevraagd om mee te doen. Thema’s als vrijheid, gerechtigheid, migratie, en Christen zijn in een seculaire samenleving komen dan ook aanbod. Er is echter een nadeel, iets wat ik minder fijn vind namelijk dat ik mijn eigen foto’s in de kranten, op websites en in tijdschriften tegenkom. Zo moet ik regelmatig poseren voor een fotograaf. Ik weet dat het erbij hoort, alleen voor mijn gevoel is het een beetje te veel. Dus als jullie hier en daar foto’s van mij tegenkomen, hoop ik niet dat dit een hoogmoedige indruk achterlaat. Ik wil zelf ook minder op de foto, maar ja het hoort erbij, heb ik begrepen.

Tenslotte, een mededeling voor journalisten, collega’s en media: vanaf de eerste week van juli tot met de eerste week van augustus neem ik rust voor mijzelf. Een tijd van inkeer en tot mijzelf komen. Mij te laten inspireren door meditatie, mooie boeken, kunst, muziek, fotografie, en natuurlijk door familie en vrienden om mij heen. Dit betekent dat ik geen projecten aanneem in deze periode. Ik wil waakzaam zijn zodat ik door al deze aandacht mijzelf niet kwijtraak.

Nogmaals dank voor jullie steun!

Met hartelijke groeten

Samuel Lee