Theoloog des Vaderlands (Mijn Lezing)

Theoloog des vaderlands! Ik had het nooit gedacht en niet eens verwacht om ooit het te worden! Wat een eer! Ik moet nog wennen aan deze titel! Niet zo zeer aan de titel zelf maar aan het woord “vaderland”. (Vooral met mijn gendergelijkheid achtergrond). Daarnaast, ben ik ook niet geboren in Nederland, mijn uiterlijk, mijn accent, de manier van mijn spreken, mijn haar en oogkleur wekken nieuwsgierigheid op. Wie is deze man? Ik ben geboren in het land van poëzie, van Rumi, Hafez, en Zarathustra. Het land waar Cyrus van de Bijbel ooit koning was en waar de migrant Esther met haar oom Mordecai rondliep als koningin! Daar ben ik geboren, maar met hart en ziel ben geworteld in Nederland. In mijn geboorteland zou ik nooit theoloog des vaderlands kunnen worden, maar in Nederland wel! Hier kan het! Dat zegt veel over Nederland! Hier in Nederland ga ik ook om met West-Afrikaanse en Filipijnse zusters en broeders evenals met mijn Nederlandse vriendinnen en vrienden. Ik eet foefoe met de Ghanees, en tegelijkertijd ben ik ontzettend verslaafd aan haring. Van de Afrikaan leerde ik om gepassioneerd te preken, en van de Nederlander leerde ik nuchterheid. Als een man met een pinkster-achtergrond heb ik beide zeker nodig.

Ik luister naar christelijk muziek en word eveneens dagelijks geïnspireerd door Herman van Veen. Mijn Christelijke achtergrond is pinkster, daarbij ga ik zowel met orthodoxe en liberale gelovigen om. Ook onder atheïsten, niet gelovigen, Moslims, Joden, humanisten heb ik goede vrienden.

Ja beste vrienden, hier ben ik dan! Misschien vragen jullie je af: wat gaat deze man doen? Wat is zijn missie? Mijn missie is altijd hetzelfde geweest en die zal ik voortzetten in het komend jaar. Het is samengevat in een woord: verbinden! Een bruggenbouwer zijn, of misschien zelf een brug! Je kunt van een bruggenbouwer niet verwachten om alleen voor één kant te kiezen, of alleen van uit één perspectief kijken: een brug verbindt!

Allereerst kies ik voor dialoog en gesprek, liever geen debatten. In een wereld waar polarisatie sterk toeneemt, waar iedereen een mening heeft zonder werkelijk naar anderen te luisteren, in een wereld waar mensen gecategoriseerd worden in dichotomieën als “losers en winners”, “Wij” en “Zij”—zo een wereld heeft meer dialoog nodig: gesprekken waarin men probeert elkander werkelijk en oprecht te begrijpen. Debatten zijn mooi maar dialoog en gesprekken zijn nog mooier!

Ik wil de wereld van de Migranten Christenen met die van de Nederlandse verbinden. Wij kunnen veel van elkaar leren als we elkaar werkelijk en oprecht willen begrijpen.

25 jaar geleden begon ik als een dominee in het hart van de Bijlmer, waar ik mijn Afrikaanse mama’s, Filipijnse migranten werkers, en Nigeriaanse broeders en zusters heb leren kennen! Ik lach en ik huil met ze, ik sta naast hen wanneer ze zich gediscrimineerd voelen vanwege hun huidkleur of afkomst! Tegelijkertijd overleg ik met mijn Nederlandse broeders en zusters die graag en oprecht toenadering willen met de migranten maar niet weten hoe. Zo speel ik een kleine rol om deze werelden aan elkaar te koppelen.

Ik heb geleerd van Nederland te houden, niet vanwege de cursussen, regels en wetten van inkt en papier, maar omdat ik Nederland werkelijk waardeer als een land waar je nog steeds vrij kan zijn. Vrij zijn om te denken en te geloven wat je wilt en te zijn wie je bent zonder vervolgd te worden. Thuis is voor mij een plek waar ik volledig mijzelf kan zijn zonder vervolging en straf. Helaas nemen wij allemaal deze vrijheden als vanzelfsprekend! Het is normaal geworden, voor de Nederlanders maar eveneens voor die migranten die het zogenaamd goed hebben en vervolgens andere migranten in de steek laten. Nederlanders hebben gevochten, een grote prijs betaald voor Vrijheid! Ook de migranten, vluchtelingen hebben hun leven in gevaar gebracht, over bergen en zeeën heen voor diezelfde vrijheid. Samen delen wij deze vrijheid, en dit moeten wij koesteren en niet vanzelfsprekend vinden.

Denk aan zoveel mensen die in een ander land vervolgd worden vanwege hun geloof, hun politieke opvattingen, levenswijze of geaardheid.

Ik wil niet alleen de migranten en de Nederlandse christenheid met elkaar verbinden maar ook de kerken die zo verschillen in doctrines en regels, niet door te debatteren over wie er nou gelijk heeft of niet maar door de gesprekken en de dialoog. Een belangrijk onderwerp voor mij zijn de rechten van de vrouw zowel in de kerk als in de samenleving. Ik wil solidair naast “de vrouw” te gaan staan en met haar samen opkomen voor gelijkheid! Als ik poëtisch mag zeggen: Ik geloof dat de baarmoeder van een vrouw de allereerste heilige tempel is, waar liefde, de adem van God en het kloppende hart van de moeder samenkomen. Toch behandelt men onbewust en sommige bewust vrouwen, of ze nu theoloog of wetenschapper zijn anders en minder. Dat is werkelijk jammer.

Verder wil ik over de muren van mijn geloof stappen en mijn hand reiken naar andersgelovigen en mensen die helemaal in niets geloven. Hoewel we het niet altijd met elkaar eens zijn, delen wij samen onze mensheid en we hopen allemaal op een beter wereld. Daarom reik ik u vandaag niet alleen mijn hand maar ook mijn hart. Wanneer je weet wie je bent en zeker bent van wat je werkelijk gelooft, word je nooit of bijna nooit onzeker en geïntimideerd door anderen; je ziet hen als een verrijking! Ik geloof in Jezus Christus, Hij is mijn voorbeeld, en zijn woorden in de vier evangeliën zijn mijn licht zodat ik door het leven kan gaan en met anderen wil wandelen.

Tenslotte hoop ik een theoloog te zijn van de mensen en voor de mensen. Vanuit de boekenkast naar de straat, waar mensen lachen en huilen, waar recht is, dat te prijzen en waar onrecht is, dat te bestrijden. Daar wil ik zijn, daar wil ik een theoloog voor zijn, theoloog der straten!

En als nieuwe Theoloog van Nederland wil ik eindigen (maar ook beginnen) met het gebed van Franciscus:

Heer, maak mij tot instrument van uw vrede:

laat mij liefde brengen waar haat is,

eenheid waar mensen verdeeld zijn,

vergiffenis aan mensen die zwak zijn,

laat mij hoop geven aan wie niet meer hoopt,

geloof aan wie twijfelt;

laat mij licht brengen waar het duister is

en vreugde waar mensen bedroefd zijn.

Heer, help mij

niet zozeer om zelf gelukkig te zijn als om anderen gelukkig te maken;

niet zozeer om zelf begrepen te worden als om anderen te begrijpen;

niet zozeer om zelf getroost te worden als om anderen te troosten;

niet zozeer om bemind te worden als om te beminnen;

want als ik geef, zal mij gegeven worden,

als ik vergeef, zal mij vergeven worden,

als ik sterf, zal ik voor eeuwig leven.